Nie mam pojęcia, co kawa ma takiego w sobie, że tak bardzo ją lubię. Pewnie, kofeina, zastrzyk energii i te sprawy, ale piję ją chyba bardziej ze względu na ten smak. Po prostu lubię smak kawy. Ale nie mocnej, czarnej "siekiery", po której może zakręcić się w głowie, ani też nie mleka z plamką kawy (tak, tak, mowa tu o modnym ostatnio latte macchiato). Najbardziej lubię taką pomiędzy. Z mlekiem, ale bez przesady. I koniecznie z pianką i cynamonem!
Odkąd znajoma Włoszka powiedziała mi, że to, co my (nie Włosi) nazywamy kawą, to tylko "brudna woda", a jeśli chcę wypić prawdziwą kawę, to powinnam przyjechać do niej, zaczęłam się naprawdę zastanawiać nad smakiem, jego pochodzeniem, działaniem itp. Póki co wciąż jestem na etapie pogłębiania wiedzy na ten temat. Próbuję, porównuję, opiniuję.
Na chwilę obecną sama już nie wiem, czy lubię kawę bardziej ze względu na jej smak, czy okoliczności w jakich ją piję, a które zawsze związane są z chwilą wytchnienia, przerwy, spotkania ze znajomymi.
Jakiś czas temu zrobiłam tort kawowy (ale o tym później ;) ), któremu towarzyszyły takie oto trufelki. Przede wszystkim ze względu na smak (chociaż okoliczności być może też) warto ich spróbować. Są mocno kawowe, mocno czekoladowe i nie za bardzo słodkie. Takie do zjedzenia jednego, czy dwóch i odczucia pełnej satysfakcji :)
Przepis z książki "Wielka księga czekolady" (o której pisałam już tutaj)
Składniki
- 125 g grubo krojonej, gorzkiej czekolady
- 3 łyżki śmietanki 36%
- 2 łyżeczki kawy rozpuszczalnej
- 1/2 łyżki likieru kawowego (dałam 1 łyżkę)
Wykonanie
W naczyniu z podwójnym dnem i lekko (!) wrzącą wodą rozpuścić czekoladę ze śmietanką. Odstawić do ostygnięcia.
Wymieszać kawę z likierem i dodać do czekolady. Schładzać w lodówce przez ok. godzinę, aż masa zgęstnieje.
Łyżką wyjmować porcje masy, formować je w okrągłe kule i wkładać do naczynia wyłożonego pergaminem. Masy powinno wystarczyć na około 12 sztuk. Przykryć i schładzać w lodówce aż do zesztywnienia.
Gotowe trufle obtoczyć w kakao.
Smacznego!
